Zomaar een dag

We worden wakker door de herrie van de gaswagen die ijzeren ringen achter zich aan sleept.
De eerste blik valt op de prachtige vrouw die op de wand geschilderd is. De tweede op die prachtige vrouw die naast me ligt.
We memoreren nog even de mooie musical die we gister avond in het plaatselijk theater gezien hebben, over het leven ten tijde van de Maya. We liggen in de jeugdherberg van San Christobal de las casas.
Gelukkig is het ontbijt inklusief, bij een kamerprijs van $ 20,= dollar mag dat ook wel. Geroosterd brood met jam, een bekertje jogurt, thee en een ei.
Als we vandaag binnendoor gaan, dan kunnen we eerst dat dorpje aandoen met dat bijzondere kerkje.
Rijden over het kerkpleintje is direct al een geweldig succes. Omringd door mannen in plaatselijke klederdracht, witte en zwarte berenvellen, zijn blij ons te mogen bekeuren met dit feit. Tegenstribbelen helpt niet, afgevoerd naar het gemeentehuis. De gemeente raad blijkt in dezelfde tenues gestoken te zijn, en is niet van zinne met mij in onderhandeling te gaan, de prijs blijft op mijn hoofd staan. De bon wordt geschreven op een post it papiertje!
In de kerk wordt het geloof beleden volgens de methode van Johannes de Dooper. De vloer is bezaaid met dennennaalden. De gelovige familie veegt een stukje schoon en plaatst daar vele kaarsjes. Bid, en drinkt water of Coca cola, en praat met elkaar. Als besloten is waarvoor geofferd gaat worden, dan komt er een kip uit een zak tevoor schijn. Wordt levend over de kaarsen en de mensen gehaald, waarna de kip het leven laat. We hebben nooit zoveel kippen zien wurgen op zo een rituele wijze.
Bij een kop Mexicaanse koffie (melk met koffiesmaak) komen wij bij van deze gruwelijke ervaring en delen onze koekjes met de plaatselijke jeugd.
We denken onze reis te vervolgen maar halen dan al gauw een Nederlandse Camper Sprinter in. Die halen we even van de weg, we moeten even weten hoe dat nu toch zo gekomen is. Antw: 20 maanden, 50000km later, nou niks bijzonders, gewoon een rondje om!!
De weg vergast ons op vele toppes en een klein wolkbreukje, het is al half fijv als we bij Aqua Azul aankomen. Een schitterende waterval, over dit calsium gesteente.
In Palenque valt onze keus op het romantische hotel dat gevestigd is in een oude discotheek. Dat betekend dat het absoluut ongeschikt is voor hotel. De gehorigheid is enorm, de tegels zijn glad dus de afstap uit de douche zou mij noodlottig hebben kunnen worden. Nu is het slechts een stijve nek en een bult op mijn kop.
Kosten: $ 25,= net zoveel als het drie gangen diner voor twee inklusief Margeritas (Goh wat drinkt ze daar veel van)
Die avond is het 25e jubileaum van de avond van de folklore dans. Die pikken we ook weer mee.
Wat zal morgen weer brengen? Vast wel weer een Maya tempel/piramide.